Wieczór poezji w knurowskich Maszkietach

Są takie miejsca w Knurowie które chętnie odwiedzają artyści, poeci, malarze. Jednym z nich są knurowskie ,,Maszkiety”. Kawiarnia w samym środku dużego osiedla stała się oazą i przyjaznym miejscem szczególnie dla ludzi którym bliskie są nie tylko kulinarne czy cukiernicze przysmaki ale także to coś co nazywamy pokarmem dla duszy.
Publiczność przywitała i spotkanie prowadziła Prezes Zarządu Spółdzielni Socjalnej Spichlerz Smaku pani Elżbieta Woźniok.
Wieczór obfitował w wiele niespodzianek, tym razem poezję przedstawiała nie tylko sama autorka ale także w piękny sposób recytowała wiersze poetki pani Roksana Królikowska na co dzień, pracownik kawiarni ,,Maszkiety”. ,,Sama nie piszę wierszy ale lubię poezję i lubię recytować wiersze”…

Malarka pani Bogusława Kuklińska zaskoczyła publiczność przywożąc tym razem do Maszkietów nie tylko obrazy ale kilka prac przez nią wykonanych zupełnie inną techniką znaną pod nazwą ,,decoupage”.

Wieczór 29 stycznia był kolejnym spotkaniem tym razem trzech gatunków sztuki; Już po raz drugi wystawia swoje prace w knurowskich ,,Maszkietach” pani Bogusława Kuklińska, tym razem jak zapewnia, jej obrazy pozostaną w knurowskiej kawiarni na dłużej.
Wernisaż dorobku Bogusławy Kuklińskiej, szczególnie pejzaże ojczystej ziemi, to nic innego jak poezja zawarta w obrazie. Tym razem wystawa obrazów malarki połączona została spotkaniem autorskim poetki śląskiej, mieszkanki Mysłowic – pani Gabrieli Kotas. Piękne wiersze zawarte w tomikach ,,Pogodna dojrzałość” i ,,Uśmiech codzienności” świetnie komponują się z obrazami Bogusławy Kuklińskiej.

,,…Usiłuję przekonać ludzi do tego, że ja nie jestem poetką i moja twórczość tak do końca poezją nie jest. Raczej refleksjami i przemyśleniami pisanymi w formie wierszy”.(Gabriela Kotas fragment wypowiedzi).

Dla pani Gabrieli to także drugie spotkanie, i jak zapewnia poetka, nie jest to z pewnością jej ostatnia wizyta w tym mieście. Piotr Lewandowski muzyką wzbogacił wieczór który przeniósł nas w świat piękna obrazu i cudownych strof poezji.
Echa poezji Gabrieli Kotas z odległego Lublina;
Warto przy tej okazji wspomnieć o niezwykle ciepłym przyjęciu jakie zgotowali poetce ze Śląska mieszkańcy Lublina a dokładnie czytelnicy Filii nr. 28 MBP w dniu 5 lutego 2015 roku. Jak podają źródła ze stronywww.mbp.lublin.pl ,,Pani Gabriela już na samym początku spotkania podbiła serca czytelników w Lublinie. Słuchacze zostali zauroczeni prostotą i trafnością jej spostrzeżeń”(Wybrany fragment cytatu).
Należy dodać iż takie same opinie o poezji pani Gabrieli wyrażała publiczność w Knurowie;
Rozkoszując się poezją Gabrieli Kotas zauważamy, że działa na nas kojąco. Niczym balsam potrafi w krótkim czasie zabliźnić ranę która z jakichś powodów powstała na ,,ciele” naszej duszy. Poetka potrafi tak trudny czas jakim są pożegnania ubrać w klimat pozytywnego myślenia. Pożegnanie to przede wszystkim nadzieja na powtórne spotkanie, kto wie, być może okaże się ono jeszcze radośniejsze od tego które przeżywaliśmy?…

,,Jesienne zadumanie”
z kolorowych słów chciałabym utkać
latawiec – tak lekki –
jak ptasie trele.
Na błękitnym niebie
znaczyłaby drogi powrotne
odlatującym ptakom…
By nie zbłądziły,
kiedy zatęskniły
By wypełniły ciszę,
która pełna jest przemijania
Czas pożegnań
przecież jest wielka nadzieją
Na powrót…
na dotrzymanie obietnicy…
na kolejne radosne spotkanie.
(Gabriela Kotas) blok-biblioteki – spb – Inowrocław. blogspot. com / 2015_08_01_archive. html

Dziś stłamszeni codziennością, szarością dnia codziennego szczególnie powinniśmy zadbać o korzystanie z dobrodziejstw świata sztuki. W pogoni za karierą, pełni obaw co przyniesie nam jutro, nie dostrzegamy jak bardzo oddalamy się od wartości które były, są i pozostać powinny podstawą naszego ,,istnienia”… Stajemy się obojętni na wszystko co jak twierdzimy nie do końca nas dotyczy. Organizowanie tego rodzaju spotkań to powrót do dawnych tradycji które tak bardzo zbliżały nas do siebie.
Warto poświęcić sztuce odrobinę naszego cennego czasu, po to by z nowymi siłami rzucić się w wir dzisiejszego technicznego zwariowanego świata.
Knurowskie ,,Maszkiety” – przyjazne miejsce dla sztuki…

Relacja : Tadeusz Puchałka