MBP Gliwice: Spotkanie z Dorotą Segdą i Jackiem Romanowskim – 23 marca

Wisława Szymborska i Zbigniew Herbert – historia niezwykłej przyjaźni. Spotkanie z aktorami – Dorotą Segdą i Jackiem Romanowskim

23 marca 2020 r., godz. 18.00
Sala konferencyjno-wystawowa, Biblioteka Centralna, ul. Kościuszki 17

Z okazji Światowego Dnia Poezji Miejska Biblioteka Publiczna w Gliwicach zaprasza na wieczór poświęcony wybitnym poetom – Wisławie Szymborskiej i Zbigniewowi Herbertowi. Łączyła ich wyjątkowa wieloletnia przyjaźń, utrwalona w listach opublikowanych w tomie, pt. „Jacyś złośliwi bogowie zakpili z nas okrutnie. Korespondencja z lat 1955-1996”. Książka była także inspiracją do przygotowania słuchowiska pod tym samym tytułem dla Radia Kraków w opracowaniu i reżyserii Doroty Segdy, które zostało wyróżnione w 2018 r. nagrodą im. Romany Bobrowskiej przyznawaną przez Radio Kraków.
Podczas gliwickiego spotkania bliżej poznamy historię tej przyjaźni słuchając fragmentów listów czytanych przez Dorotę Segdę oraz Jacka Romanowskiego. Będzie to także okazja do wspólnej rozmowy z zaproszonymi gośćmi o ich dorobku artystycznym i zawodowym.

‼Liczba miejsc ograniczona. Bezpłatne wejściówki odebrać można od 9 marca 2020 r. w Bibliotece Centralnej.‼

DOROTA SEGDA – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, profesor sztuk teatralnych, nauczyciel akademicki, od 2016 r. rektor Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Zadebiutowała w Starym Teatrze rolą Albertynki w „Operetce” w reżyserii Tadeusza Bradeckiego. Angażowali ją najlepsi polscy reżyserzy kina i teatru: Andrzej Wajda w „Hamlecie IV” i w „Weselu”, Jerzy Grzegorzewski w „Nocy Listopadowej” i w „Sędziach”, Kazimierz Kutz w „Wujaszku Wani”. Najwyższe zawodowe uznanie przyniosły jej role u Jerzego Jarockiego w „Ślubie” Gombrowicza. Zagrała w filmach i serialach m.in.: „Tato”, „Faustyna”, „Na dobre i na złe”, „Dziewczyny ze Lwowa”, „Echo serca”. Aktorka dwukrotnie zdobyła prestiżową nagrodę im. Zelwerowicza za role: Salomei w „Śnie srebrnym Salomei” (1993) oraz Małgorzaty w „Fauście” (1997). W 2015 roku została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Danuta Szaflarska powiedziała kiedyś o Dorocie Segdzie: „Ona ma w sobie jakieś światło”. Jej niezwykła uroda, wdzięk, talent i warsztat aktorski sprawiają, że grane przez nią role komediowe i dramatyczne, są wyraziste, spójne i na długo pozostają w pamięci. A dzięki wyjątkowej umiejętności skupienia na sobie uwagi widza, potrafi – zdaniem krytyków ­– „ukraść spektakl innym aktorom”.

JACEK ROMANOWSKI – aktor teatralny, filmowy, pedagog profesor zwyczajny Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie. W 1978 r. podjął pracę w zespole Starego Teatru i pozostaje w nim do dziś. Współpracował z wybitnymi reżyserami, zarówno na deskach teatralnych, jak i w filmie, m.in. z Jerzym Grzegorzewskim, Krystianem Lupą, Andrzejem Wajdą, Jerzym Jarockim, Tadeuszem Bradeckim, Mikołajem Grabowskim. Podejmuje także współpracę z reżyserami młodego pokolenia, jest otwarty na eksperyment, a „wizje „młodego teatru” umiejętnie łączy z dojrzałością, kulturą sceniczną, bogactwem środków wyrazu”. Ostatnio możemy go spotkać m.in.: w inscenizacji „Panien z Wilka” w reż. Agnieszki Glińskiej, „Edwardzie II” Anny Augustynowicz czy „Pierwiastku z minus jeden” Agnieszki Mandat. Zagrał w filmach i serialach: „Śmierć jak kromka chleba”, „Tydzień z życia mężczyzny”, „Blisko coraz bliżej”, „Barwy szczęścia”, „Czas honoru”. Za swe artystyczne osiągnięcia w 2010 r. został uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W opinii Elżbiety Bieńkowskiej to „aktor intelektualnej refleksji, precyzji, oszczędnych środków wyrazu, niuansu psychologicznego, ale też błyskotliwych komediowych dezynwoltur, autoironii, dystansu. Świetne warunki zewnętrzne, urok, maniery „przedwojennego dżentelmena” pozwalają mu w rolach charakterystycznych uzyskiwać zaskakujące, nieprzewidywalne efekty. Doskonale operuje głosem – ciepłym barytonem, bardzo dobrze śpiewa wzbogacając przedstawienia elementami wokalnymi. Znakomicie sprawdza się także w prezentowaniu „słowa” w wymagających ascezy formalnej spektaklach poetyckich.”

(oprac. na podstawie: filmpolski.pl, Cyfrowe Muzeum Starego Teatru w Krakowie)

Info: Miejska Biblioteka Publiczna w Gliwicach